"ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူးလို့..."

သူငယ္ခ်င္းေရ..
ဒို႔တစ္ေတြရဲ့ ေနထိုင္မွဳသမိုင္းဟာ ေသြးစက္ေတြကို မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳသလို ျဖစ္ေနမလားလို႔ ျပန္ျပန္ ေတြးၾကည့္ျပီး အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္မေနဘူးလား...။ ဒို့သူငယ္ခ်င္းေတြ ညီေလးညီမေလးေတြရဲ့ ၀ိဥာဥ္ေတြဟာ သမိုင္းတာ၀န္မေၾကသူရယ္လို႔ လက္ညွိဳးထိုးကဲ့ရဲ့ေနၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္..။
အေ၀းမွာေရာက္ေနခဲ့ေပမဲ့ လုပ္သင့္တာလုပ္ေနၾကသူေတြကို ေလးစားပါတယ္..။
အေ၀းကို ထြက္လာျပီး မလုပ္သင့္ တာ လုပ္ေနသူေတြ မျမင္ မေတြ့ၾကပါေစနဲ့လို့လဲ ဆုေတာင္းပါတယ္..။
အတြင္းမွာ ရွိေနျပီး အထဲကိုေရာက္ေနတဲ့ သူရဲေကာင္းညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေလးစားပါတယ္..။
အတြင္းမွာရွိေနျပီး အတြင္းမွာလုပ္စားေနသူေတြကို ရာဇ၀င္ေၾကြး ျပန္ဆပ္ႏိုင္ဖို့ သတၲိရွိပါေစလို့ ဆုေတာင္းပါတယ္..။
ကုိယ္တတ္ႏိုင္သေရြ့ ကိုယ္စြမ္းႏိုင္သေရြ့ စြမ္းေဆာင္ပါ့မယ္...။
ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်မွတ္ထားပါတယ္..။
သံရံုးေရွ႔ဆႏၵျပမွ တာ၀န္ေက်တယ္လို့ေတာ့ မယူဆပါနဲ့ကြာ...ေတာင္းပန္ပါတယ္..။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ...မေသခင္ေရးခဲ့တဲ့ သမိုင္း မရိုင္းဘို့ဘဲလိုတယ္ ဟုတ္...။
မ်က္လံုးထဲကမထြက္ဘူး..။ျပန္ျပီးတမ္းတရင္စိတ္ထဲ ထိခိုက္တယ္...။အတိတ္ကအရိပ္ေတြ စိတ္ထဲေရာက္လာတယ္...။ေၾကာက္လာတယ္ သူတို့ရဲ့ လက္ညွိးေတြကို..။ဟိုစဥ္တုန္းကအခ်ိန္မ်ား... ေမ့မရဘူး တကယ္...။မင္း...ေမ့လို့ရလား.....ငိုေနတဲ့သူေတြ....ေသြးေတြ....သတိၲခဲေတြရဲ့ ၀ိဥာဥ္ေတြ...အားလံုး....အားလံုး...မင္း မလိမ္ဘူး...မညာဘူး...ျပီးေတာ့ လုပ္မစားဘူးဆိုရင္ ရဲရဲ ေျပာလိုက္ကြာ... "ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူးလို့..."
Summary

Rest of your post