အိပ္မက္နိဒါန္း ဘေလာ့ထဲက ကဗ်ာေလးေကာင္းလို႕ ကြန္မင့္ေရးခဲ့လိုက္တာကို ျပန္တင္ၾကည့္တာပါ..တစ္ခုခု ေျပာခဲ့ဦး...ေက်းဇူးဘဲ...
“နာက်င္ တဲ့ အေရာင္”
အမိန္႔ေပးသံ မဟုတ္တဲ့
ေတာင္းပန္သံ အတြက္
နင့္ အသံလိႈင္း
လက္ခံႏိုင္တဲ့ေနရာက ပ်က္ေနတယ္။
မ်က္ရည္ မဟုတ္တဲ့
ႏွလံုးေသြးစက္ အတြက္
နင္ အလင္းေရာင္ မဲ့ေနတယ္။
အားေပးမွဳ႕ မဟုတ္တဲ့
ႏွစ္သိမ့္မွဳ႕ အတြက္
နင္ တံခါးေတြကို ေယာင္လို႔ေတာင္ မဖြင့္ခဲ့ဘူး။
ရယူျခင္း မဟုတ္တဲ့
ေပးဆပ္ျခင္း အတြက္
နင့္ ခံစားတက္တဲ့ေနရာမွာ ေသြးခုန္ႏႈန္း မရွိဘူး။
အေရာင္ မဟုတ္တဲ့
အေရာင္ အတြက္
နင္ ေက်နပ္ျခင္းကို
ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ပစ္ထားတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာကို
တစ္ဖဲ့တစ္ရြဲ႕ေလးေတာင္ ေပးဖို႔
နင္ မရက္ေရာ ခဲ့ဘူး။
နင့္ရဲ႕ ခါးသက္သက္ အရသာေတြကို
လိမ္္ညာ အေရာင္ဆိုးႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ၿပီး
အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားဗလာကို
ဆြဲႏႈတ္ပစ္ဖို႔ မႀကိဳးစားတဲ့ ငါက
ဘယ္သူလဲ . . . . . . . . . .။
(အိပ္မက္နိဒါန္း...၏ ကဗ်ာ)(http://2mydreams.blogspot.com/ )
“နာက်င္တဲ့ အေရာင္”
ျပင္းထန္တဲ့လိွဳင္းလံုး
တစ္၀ုန္း၀ုန္း စကားလွိဳင္း
မုန္တုိင္းထက္အားသန္
မင္း...မာန္ေတြေလွ်ာ႔လိုက္ပါဦး။
တဖက္သတ္အထင္အျမင္နဲ႕
စြဲခ်က္ေတြတစ္ပံုတပင္ကို
ငါ့ႏွလံုးသားရင္ျပင္မွာ
နင့္ကိုေလ အဆိုးမျမင္ပါဘူး..။
အခ်စ္ဆိုတာကို
တစ္ဖဲ့တစ္ရြဲ႕ေလးေတာင္ ေပးဖို႔
နင္ မရက္ေရာ ခဲ့ဘူး....တဲ့။
တကယ္ဆို ပိုသူဘယ္သူလဲ
နင္တကယ္ပဲ မသိေလ်ာ့ေလသလား...။
အရာရာအေလ်ာ့ေပး
မင္းအျပဳံုးေလးျမင္ခ်င္လို့ပါ...။
ေလာကကိုအရြဲ႕တိုက္
မင္းေၾကာင့္ပဲငါမိုက္ခဲ့တာ...
အခုေတာ့ ....
လက္ခုတ္ေလးတီးဖို့ေတာင္ မင္းေမ့ေနျပီေပါ့.။
မင္းဆီကိုအေျပးလာတုန္းက
ေခ်ြးစို႕ေတာ့ သုတ္ေပးေဖၚရေပမဲ့
ေလာကဒဏ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာမွ
ဆီးၾကိဳဖို႔ မင္းေမ႔ေနတာ
ငါ...အျပစ္မေျပာေတာ့ပါ..
ကဲ...မင္း...ေနသာသလိုသာေနပါ....ကြာ။
(ေယာက်ၤားေလးေတြဖက္ကေတြးလိုက္တာေနာ္..သေဘာမက်ရင္ရင္လဲ..ေဆာရီး..)
(ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ ကြန္မင့္)
Summary
Rest of your post
Saturday, October 11, 2008
သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့တစ္ခုက ကဗ်ာေလးကို ကြန္မင့္ျပန္ေရးလိုက္တာပါ...
ကိုယ့္ဖာသာ သေဘာက်လို႔ ျပန္မွ်ေ၀လိုက္ရပါတယ္... ပို႔စ္ပိုင္ရွင္(ခ်စ္သူ႔ပံုရိပ္. http://loveintoourminds.blogspot.com/ )ကိုလဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္..ေနာ္...။
“ခ်စ္ျခင္း၏ နိယာမ”
အေ၀းဆံုးက အေတြးေတြက
တစ္ေနရာစီ ရွိေနတဲ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
ဒီေလာက္ နီးကပ္သြားေစတာ
ဘယ္ သိပၸံပညာရွင္မွ
အေျဖရွာမရေလာက္ဘူး ..
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ဘာမွ ဖန္တီးေနဖို႔မလိုပဲ
ႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ျဖစ္ခဲ့တာ
ပညာရွင္ေတြ ရွာမေတြ႕ခဲ့တဲ့
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕နိယာမေပါ့ .... ။
(ခ်စ္သူ႕ ပံုရိပ္...ကဗ်ာ)
“ခ်စ္ျခင္း၏ နိယာမ”
အယူအဆလြဲေတြနဲ႔
အရူးတစ္ေယာက္လိုေတြးမေနနဲ႔
ဆန္တစ္ျပည္ ႏွစ္က်ပ္ခြဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး...။
အေ၀းဆံုးကအေတြးကို
နီးေစဖို့ဆို
အခုရြာမွာ အေမငိုေနတယ္...။
ဘယ္ သိပၸံပညာရွင္မွ
အေျဖရွာလို႔မရတာ
စားနပ္ရိကၡာျပႆနာဘဲ
ကဲ..နင္လဲ..ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ....။
ေသခ်ာတာတစ္ခုက
ခ်စ္ျခင္းရဲ့နိယာမမွာ
ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ကိုႏွစ္ေယာက္အတူ စားလို့မရတာဘဲ..
ကဲ..နင္လဲ..ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ..။
(ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ ကြန္မင့္)
သူ႔ဆီမွာကဗ်ာေလးေတြေကာင္းပါတယ္ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္လို႔ http://loveintoourminds.blogspot.com/လင့္ေပးလိုက္တယ္..။
Summary
Rest of your post
Thursday, October 9, 2008
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ
“ အ -နဲ႔ေတြ႕လို႔ ေျပးလို႔မလြတ္ မွ ျပန္လာမယ္....”
သူငယ္ခ်င္း
ရီစရာ ေျပာရဦးမယ္..ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ...။
ဒို႔ ေတြ ကိုရီးယား ေရာက္ခါစက သူငယ္ခ်င္းေတြဆံုျပီဆိုရင္..လုပ္ငန္းခြင္ထဲက အေတြ႔အၾကံဳေတြ ဖလွယ္ၾကတာေပါ့..။
ဟုိ စက္ရံုမွဳးကဘယ္လို..။ အတူလုပ္ရတဲ့ “ က” ၾကီးသား(ကိုရီးယားလူမ်ိဳးကို ျမန္မာအေခၚ) ကဘယ္သို႔ ဘယ္ခ်မ္းသာေပါ႔...စံုေနေအာင္ေျပာၾကတာပါဘဲ..။
တစ္ခုမွကို အေကာင္းမရွိပါဘူး...။ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ဆက္ဆံတာ..ဆဲဆိုျပီးခိုင္းတာ...စကားနားမလည္ေတာ့ ျပႆနာ တက္တာေတြေပါ့..။အဲဒီလိုဆူညံေနေအာင္ အေတြ႔ အၾကံဳ ေတြ ဖလွယ္ျပီးျပီလဲဆိုေရာ စကား၀ိုင္း ထဲမွာ ဘာမွ မေျပာဘဲ သူမ်ားေတြေျပာတာကိုဘဲ တစ္ခ်ိန္လံုး နားေထာင္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ပဲခူး သား တစ္ေယာက္က ထျပီးေျပာလုိက္တယ္....
“ေဟ့ေကာင္ေတြ စိတ္ေလွ်ာ႔ေဟ့..စိတ္ေလွ်ာ႔ ။စိတ္မေၾကနပ္တာေတြ ေတြ႔ရရင္ ေျဖေဖ်ာက္တဲ့နည္းရွိတယ္.. မွတ္ထားၾက”
“ေျပာပါဦး ဆရာရဲ့”
“စိတ္ထဲကေန အခါတစ္ရာေလာက္ရြတ္ေန“ေဒါသမထြက္နဲ႔ စိတ္ကိုထိန္း၊တစ္လေငြဆယ္သိန္း” ... “ေဒါသမထြက္နဲ႔ စိတ္ကိုထိန္း၊တစ္လေငြဆယ္သိန္း” ....လို႔”
“အံမယ္ တယ္ဟုတ္တဲ့ ဂါထာပါလား”
................................
အဲ..အခုတစ္ေလာ..အဖမ္းအဆီးေတြ သိပ္မ်ားေနတယ္...ေနရာအႏွံ႔ မလြတ္တမ္း ဖမ္းေနတယ္..
ဟိုကအဖမ္းအဆီးသတင္း..ဒီကအဖမ္းအဆီးသတင္း..... စိတ္ညစ္ရေလာက္ေအာင္ကို ၾကားေနရတာေပါ့...။ ညေနဖက္ အလုပ္သိမ္းျပီး ညစာခ်က္ျပဳတ္ေနရင္းက ပဲခူးသားသူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ္ကေျပာလိုက္တယ္ ...
“ကိုယ့္ဆရာေရ..ဆူ၀မ္မွာေတာ့ ဖမ္းျပန္ျပီတဲ့...ငထိန္တို႔ အုပ္စုေတာ႔ ပါသြားျပီဗ်ိဳ႕....”
“ဟာ..ဟုတ္လား...ေအးေဟ့..သတိသာထားေနၾက”
ဒီလို ေျပာျပီး..ကိုယ့္ဆရာကေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္သြားေလရဲ႕...။
တစ္၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ေရခ်ဳိးသံၾကားေနရာကေန တိတ္သြားျပီး...သီခ်င္းေအာ္ဆိုသံ ၾကားလိုက္တယ္...။
ကိုယ္လဲ..သူ႕သီခ်င္းသံကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားစြံ႕ လိုက္တာေပါ့..။
ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ဟင္းခ်က္ေနရင္း...ရီမိတယ္....။
ပဲခူးသားသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့သီခ်င္းက ဗဒင္ သီခ်င္းပါဘဲ...စာသားဖ်က္ျပီးဆိုထားတာ...။
ေအာ္..ေတာ္လဲေတာ္တဲ့လူပဲ..ကဲ...မင္းလဲလိုက္ဆိုၾကည့္ပါဦး...။
“ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ျပီးေျမာက္ေတာ့မွ ျပန္လာမယ္..
အ-နဲ႔ေတြ႕လို႔ ေျပးလို႔မလြတ္မွ ျပန္ခဲ့မယ္....
ပတ္စပို႔က အသက္မရွိေတာ့လို႔ စီအိုင္(C I ) နဲ႔ မင္းဆီ တန္းလန္းၾကီး ကိုယ္ျပန္ခဲ့ပါမယ္....”
အ=လ၀က(Immegration)
စီအိုင္=ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံလက္မွတ္
(တန္းလန္းၾကီးဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူးေနာ္...ေတာင္ေတာင္အီအီ မေတြးနဲ့ဦး... ဖမ္းမိခဲ့လို့ျပန္ရေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မျပီးျပတ္ေသးတာကိ္ုေျပာတာ...)
Summary
Rest of your post
Wednesday, October 8, 2008
ဟိုတုန္းက တကၠသိုလ္
လြတ္လပ္ေရးရျပီး စ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ တကၠသိုလ္ ပညာ အဆင့္အတန္းကိုျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
